Sredinom ove godine, The New York Public Library je postavila besplatnu izložbu velikih razmera, pod nazivom Lou Reed: Caught Between the Twisted Stars, koja će u narednih nekoliko meseci putem zvuka, slika i muzike prikazivati život i delo jednog od najkontroverznijih američkih multimedijalnih umetnika – Loua Reeda. Izložba je započeta tokom ovogodišnjeg jubileja kojim se obeležava četiri decenije postojanja albuma „The Blue Mask“, koji je objavljen kao jedanaesti solo album ovog jednistvenog njujorškog muzičara, pevača, pesnika, gitariste i kantautora.
Ovo zrelo delo, tada već poznatog i ostvarenog autora, predstavlja iskrenu priču tvorca o životu, braku, prijateljstvu i egzistencijalnim problemima. Album je, osim ličnom burnom i teskobnom prošlošću, bio inspirisan i Reedovom vezom (i brakom) sa Sylviom Morales.“The Blue Mask“ je doneo stari gromki zvuk jednog novog smirenog Loua i predstavljao je žanrovski spoj Reedovih muzičkih početaka sa osvežavajućom energijom ostalih članova pratećeg benda.
Lewis Allan Reed, američki prethodnik pank revolucije i začetnik glam i art rocka, rođen je 1942. u Americi, u Brooklynu. Rano detinjstvo, uzdrmano porodičnim selidbama i posledičnoj neprilagođenosti školskoj i društvenoj sredini, bilo je težak i izazovni period za malog Loua, pritisnutog socijalnim fobijama i pogrešnim medicinskim terapijama. U tinejdžerskim danima Lou otkriva utehu u muzici i svoju važnu ulogu u njenom kreiranju i izvođenju, te, prigrlivši rhythm & blues, postepeno započinje izgradnju revolucionarnog muzičkog pravca – danas poznatog kao avant-garde rock.
Međutim, Lou Reed nije bio samo izvođač jednog novog i neobičnog zvuka već je, ujedno, bio i intrigantni pesnik, koji je nekonvencionalno i beskompromisno svojom lirikom i melodijom izazivao publiku. Flertujući sa mnogim žanrovima (kao što su hard rock, psychedelic rock, heavy metal, jazz-infused rock, goth, i slični), Lou je slušaocima uz svoj zvuk prezentovao i svoje mračne stihove koji su ogoljeno odražavali njegove najdublje slabosti, strahove i razmišljanja.
Tako je 60-ih godina prošlog veka, u bobdylanovskoj Americi većinom navikloj na neuznemiravajući folk ritam, Lou Reed, sa svojim bendom The Velvet Underground, a pod patronatom pop-art ikone Andy Warhola, započeo i oblikovao eksperimentalni muzičko-kulturološki pokret. Naime, iako i sam pod uticajem najvećeg od svih velikih – Boba Dylana – od koga je prevashodno spoznao da su muzika i poezija često u neraskidivoj vezi, mladi Lou na samom početku svog muzičkog puta trajno zamenjuje harmoniku gitarom, romantični folklor nihilizmom, i pridružuje se Warholovskoj Fabrici. Učešćem u spektaklu pod nazivom The Exploding Plastic Inevitable, The Velvet Underground postaju pioniri multimedijalne umetnosti, influenseri ulične kulture i preteče njujorške No wave scene.
Ipak, nakon uspešnih nastupa benda, Lou se, kao autentični underground usamljenik, nadalje opredeljuje da samostalno izvodi svoju provokativnu muziku. Uz produkciju jednog od svojih najvećih fanova, čudesnog Davida Bowiea, 1972. godine snima „Transformer“, drugi solo album, na kojem je uvršten jedan od njegovih najvećih komercijalnih hitova – „Walk on the Wild Side“, kojim Lou Reed izbija na mainstreem muzički vrh.
Skoro čitavu deceniju i osam solo albuma nakon čuvenog „Transformera“, Reed stvara „The Blue Mask“, po mišljenu fanova jedan od svojih najvećih dostignuća i najkvalitetnijih ostvarenja. Ovaj album, koji se delimično bavi bračnim temama i prikazuje Loua kao porodičnog čoveka spokojnog u svom novom svetu, osim odličnih kritika izazvao je i neskriveno iznenađenje kod obožavaoca i ostale muzičke javnosti, naviknute na Reedov nestalni psihodelični izraz.
Međutim, iako je deo lirike nežne ljubavne prirode, njegov zvuk je, zapravo, povratak izvornim hard i art rock korenima i ponovno približavanje The Velvet Underground muzici . „The Blue Mask“ obrađuje i Reedova uobičajena razmišljanja o dobru i zlu, kao i o sopstvenim slabostima i najskrivenijim aspektima ljudske duše. U radu na albumu je učestvovao i virtuoz Robert Quine, čija vrhunska gitara, zajedno sa Reedovom, proizvodi slojevite preokrete i čini osnovni okvir numera. Pored Reeda, kao vokala i gitariste, i Quinea kao gitariste, prateći bend čine i Fernando Saunders kao basista i prateći vokal, i bunjar Doane Perry.
Album, kojim ne preovlađuju instrumentali, ima deset numera i predstavlja dupli vinil sa po pet pesama. Negova osnovna karakteristika jeste Reedov promukli vokal koji besednički izvodi (za razliku od klasičnog pevanja) mešavinu transcendentalnih balada i hardcore kompozicija. Numera „My House“ odaje počast Reedovom mentoru i pesniku Delmoru Shwartzu, dok stvar „Women“ izražava parolu poštovanja prema ženama. Na albumu se ističe i „Heavenly Arms“, pesma posvećena supruzi Sylviji, koja je, po priznanju samog Reeda, zaslužna za otrežnjujući i supružnički ton „The Blue Maska“. Osim navedenih, na albumu se nalaze i „Underneath the Bottle“, „The Gun“, noseća istoimena numera „The Blue Mask“, kao i „Average Guy“, „The Heroine“, „Waves of Fear“ i „The Day John Kennedy Died“, od kojih pojedine, naizgled jednostavno, analiziraju problematične i kompleksne teme poput alkoholizma i nasilja.
Lou Reed je preminuo 2013. godine, a iza sebe je ostavio pet decenija kvalitetne muzičke karijere. U godini u kojoj je „The Blue Mask“ napunio četrdeset godina bi Lou Reed napunio osamdeset. „Please don’t set me free“ u samokritičkom osvrtu pevao je Reed, verovatno sluteći da će njegova muzika živeti zauvek.
