Duševna patnja čoveka današnjice, pronalazak njenog izvora i leka, motivi su na kojima se gradi savremena umetnost. Grupa Morphine, svojom muzikom dala je utočište bolešljivom modernom čoveku pre, danas, tačno 30 godina, kada smo dobili „Cure for pain“ .

Početkom devedesetih godina, muzičkom scenom vlada grandž pokret. U zatišju Kembridža rađa se bend koji u potpunosti odstupa od muzike svoga doba, svojom pojavom definišući značenje reči alternativa. Karakterističan po neobičnoj instrumentalnoj postavi koju je činila dvožična bas gitara, saksofon i bubnjevi, Mark Sandman glavni vokalista, muziku svog benda opisuje kao low rock.

Sandman napušta srednju školu i radi kao vozač taksija u Bostonu. Nakon pokušaja pljačke njegovog vozila u kojoj zadobija teške telesne povrede, odlazi na Aljasku gde se bavi ribolovom. Po povratku u Boston, osniva nekoliko bendova, među kojima su Treat her right i Morphine.

Ideju za svoj instrument dobija gledajući američke plemenske muzičare koji su se služili jednožičanim slajd basom pod nazivom „unitar“. Sandman ubrzo dodaje i drugu žicu. Bend osniva 1998. godine sa saksofonistom Daneom Colleyjem i bubnjarom Jeromeom Deupreeom, koga 1993. u toku snimanja njihovog drugog studijskog albuma „Cure for pain” trajno zamenjuje Billy Conway, uzimajući u obzir da su dvojica muzičara delila mesto bubnjara. Interesantno je da je Colley sam svirao i baritonski i tenorski saksofon, pevajući uz to i pozadinske vokale.

Bend kombinuje klasični rok sa džezom i starim bluzom, stvarajući pritom sasvim nov i moderan zvuk. Prvi album pod nazivim „Good“ , izdaje 1991. godine, dok poslednji pod nazivom „The Night“ iz 2000. godine, predstavlja kraj benda, do kog dolazi usled iznenadne smrti Marka Sandmana, koji umire na bini od srčanog udara u toku nastupa u Palestrini, Italiji, 3. jula 1999. Za samo 8 godina bend za sobom ostavlja 5 studijskih albuma.

Nakon pojave albuma „Cure for pain“ , 14. septembra 1993. bend stiče internacionalnu popularnost – izdanje je bilo posebno slušano u Belgiji, Franuskoj i Portugaliji. S obzirom da se Sandman bavio pisanjem stripova, njegova muzika vrlo lako zadobija pažnju i u Holivudu i album postaje deo mnogih poznatih filmova, kao što je „Spanking the monkey“ iz 1994.

Sam album snimljen je za samo 12 dana. Sastoji se od 13 savršeno harmonično povezanih pesama, sa izuzetkom na pesmi „In spite of me“ , koja biva oslobođena kompleksnih instrumentala. Album karakterišu takozvani niski završeci, melanholična atmosfera, misaono duboki, ipak vrlo konkretni stihovi. Sandmanov glas često biva opisivan kao smiren i ledeno hladam, ipak vrlo snažan. Duboki vokali, niski instrumentali, kako je to saksofonista, Dana Colley, opisao prilikom jednog intervjua:

„Mi smo samo baritonci. A kumulativni efekat svih ovih instrumenata je to da zvuče veoma nisko, pritom i dalje možete da čujete šta se dešava između različitih instrumenata. Pogađa telo na neobičan način.“

Pored „In spite of me“ album ostaje upamćen i po pesmama kao što su „Buena“ , „All wrong“ , „Thursday“ , kao i „Cure for pain“ po kojoj album dobija ime, čiji su deo čuveni stihovi:

,,Someday there’ll be a cure for pain. That’s the day I throw my drugs away… When they find a cure for pain…  ”