Kada su se pojavile, pojavile su se kao grupa koja je potpisala jedno od manjih remek dela. Dosta! Dosta! Dosta! album je stvarno album koji uvek može da stoji u najužem izboru najbojih ploča koje su izašle u SFRJ. (Dragan Ambrozić)
Osamdesete godine prošlog veka smatraju se najoriginalnijim periodom u muzici na čitavom prostoru bivše Jugoslavije. Tada je na muzičku scenu zakoračio novi talas po uzoru na onaj iz Velike Britanije i Amerike. On je na našim prostorima iznedrio dosta sjajnih bendova. Jedan od njih se ipak izdvajao. Bio je to jedini bend koji su činile žene. Tačnije, bio je to prvi ženski bend na našim prostorima – bend Boye.
Boye su nastale u oktobru 1981. godine, a osnovale su ih Biljana Vlaisavljević ex Babić, Jasna Manjulov Tišma, Ljiljana Radaković i Klaudija Gavrilović. Prvi nastup imale su mesec dana po osnivanju, a nastupale su i na internacionalnim festivalima u Beču (Frauen in der rock music) i Lincu (Frauen avantgarde) 1983. godine. Ubrzo dolazi do promena u sastavu benda. Napušta ga Klaudija, a dolaze Vesna Brankovič i Maša Žilnik.
Za vreme snimanja debi albuma tokom 1984. u Zagrebu, desilo se to da je izdavačka kuća želela da ih transformiše u tehno-pop sastav, što je naravno za muzičarke bilo nepojmljivo, te do izdavanja albuma nije ni došlo. Godinu dana kasnije, putevi im se ukrštaju sa Dušanom Kojićem Kojom, frontmenom benda Disciplina Kičme, koji im je producirao demo snimke, te kreirao krilaticu na njihovom prvom singlu sa pesmama „Ja hoću te“ i „Kralj Dosade„. Ona je glasila – Prvi pravi ženski zvuk.
Snimanje dugoočekivanog debi albuma „Dosta! Dosta! Dosta!„, čiji je omot, kao i za singl, Bilja sama dizajnirala, uspešno je završeno u maju 1988. godine. Tokom snimanja albuma bendu su se priključili Darko Matić i Tanja Đajić. Naredne godine u bend dolazi basista llija Vojisavljević Bebec (ex La Strada). Drugi album „78„, isto u saradnji sa Kojom, objavljen je za nezavisnu zagrebačku kuću Search & Enjoy, 1990. godine, koji je u nedostatku domaćeg tržišta promovisan u Grčkoj i Sloveniji. Pesmu „Ja sam radosna“ sa njega, napisao je priznati novosadski muzičar Slobodan Tišma (Luna, La Strada) koji ujedno gostuje i kao pevač u toj pesmi. Bend u to vreme napuštaju Tanja Đajić, Jasna Manjulov i Vesna Branković, a priključuju mu se Jelena Kajtez, Aleksandra Blažić Caka i Vladimir Radusinović Radule.
Pored mnogih značajnih bendova, 1992. godine Boye su svirale i na antiratnom koncertu „Ne računajte na nas“, održanom u Beogradu. Poruka je bila jasna, kao i ona koja je usledila na njihovom sledećem albumu „Boye se ne boje“ iz naredne godine, koji je sniman u Holandiji. Po povratku, bend je napustila Aleksandra Blažić, a priključili su se Miloš Rašković i Đorđe Todorović. Boye su sa radom prestale 1997. godine, a nešto pre toga objavljen je poslednji album „Prevariti naviku“, koji je sniman u Holandiji. Pored Bilje i Bebeca na njemu je svirao i Robert Telčer.
Dokumentarni film o Boyama iz 2009. godine nosi naziv „Prvi pravi ženski zvuk„, a autorka je Brankica Drašković. Ako ga niste do sada pogledali, toplo vam ga preporučujemo.
